పుట:మత్స్యపురాణము.pdf/152

పంచమాశ్వాసము

149

⁠

హర్షసంయుక్తంబులై మదీయాంగక         ప్రకరంబు లెల్లను బరిణమించె మెచ్చితి నేమైన నిచ్చెద నడుగంగ         వలయును నీయభివాంఛితంబు ముందుగాఁ గల్గు నీ కింక ముక్తిసౌఖ్య మనుచుఁ దత్పుండరీకాక్షుఁ డానతీయ ముదముతో నంత నారదమునివరుండు కరసరోజముల్ సిరసుపైఁ గదియఁజేర్చి.

⁠ 99

వ.⁠

ఇట్లనియె.

⁠ 100

సీ.⁠

ఓపుండరీకాక్ష యోదయాసాగర         యోరమాధీశ్వర యోకృపాత్మ సనకాదియోగీంద్రు లనయంబు వాయువుల్         కుంభకంబునఁ బాదుకొల్పి యందుఁ గుండలి మేల్కొల్పి నిండువేడుకతోడ         ద్వాదశాక్షరములఁ దవిలినట్టి హృత్పయోరుహమందు హేమరూపం బగు         మీదివ్యరూపంబు మోద మలర ధ్యానమార్గమునఁ దలఁపనైన యుష్మ దీయతేజోమయాకృతిఁ దెలియలేని యట్టిచో సర్వనిత్యులరైన మిమ్ము దర్శనము సేయఁగంటి నేత్రమ్ము లలర.

⁠ 101

వ.⁠

మఱియును సంతతాచారపరాయణులై కర్మమార్గప్రవర్తకులైన యాజకు లచేత శ్రౌషట్ వౌషట్ స్వాహా స్వధాకారంబులను దత్క్రియావిశేషం బుల నాహూఁతుండ వై హుతంబు లగు పురోడాశ దధ్యాజ్య సమిధాదిద్ర వ్యంబులచేతఁ దృప్తుండ వై యజ్ఞేశ్వరుండును యజ్ఞఫురుషుండును భోక్తయు నన సంస్తుతుండ వై తత్కర్మనిష్ఠులకు వాంఛితార్థంబు లొసం గుదువు. దేవా! అట్టి స్థావరజంగమాత్మకం బై నిరర్గళనిరతిశయదృష్ట

⁠