Jump to content

పుట:మత్స్యపురాణము.pdf/123

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది

120

చతుర్థాశ్వాసము


డాఱుదివసములకు నభివాంఛితం బిచ్చు
నీకు మనుజచంద్ర నెమ్మితోడ.

135


వ.

అట్టి మంత్రం బెట్టి దనిన.

136


మంత్రము.

పరాయ పరరూపాయ పరమాత్మన్ పరాత్మనే
నమః పరమతత్త్వాయ పరానందాయ ధీమహి.

137


క.

ఈమంత్రము జపియించిన
భూమీశ్వర నీకుఁ గల్గు భువనములోనన్
గామితమగు వైకుంఠము
శ్రీమత్పదపద్మయుగ్మసేవారతియున్.

138


వ.

ఇవ్విధంబునఁ గపిలుండు మోక్షధర్మంబులు సెప్పిన విని పుండరీకుండు
మనంబునం గలుగు సంశయంబు మాని సమచిత్తుండై యామునీంద్రునకు
దండప్రణామం బాచరించి స్నానపూర్వకంబుగఁ దన్మంత్రంబు పరిగ్ర
హించి యమ్మహాత్ముని యనుగ్రహంబునఁ దదాశ్రమోపాంతంబునం గలుగు
పద్మపుష్కరిణీతీరంబు జేరి తత్పుణ్యజలంబుల స్నానాదికృత్యంబులఁ
దీర్చి ధౌతవస్త్రంబులు ధరియించి పద్మాసనాసీనుఁడై బాహ్యగతజ్ఞానంబు
విసర్జించి హృదయపద్మంబునందు సర్వభూషణభూషితుండును, సుదర్శన
పాంచజన్యాదిసర్వాయుధోపేతుండును, సర్వలక్షణసమేతుండు నైన లక్ష్మీ
వల్లభుని బాదుకొల్పి తదుపదిష్టం బగు మంత్రంబు జపియించుచున్నయెడ.

139


సీ.

గ్రైవేయకంకణాంగదహారకుండల
        ప్రభ లలితస్ఫూర్తి బరిఢవిల్ల
నవరత్నకీలితోన్నతకిరీటద్యుతు
        లాశావకాశంబు నలమికొనఁగఁ
గటివిలంబితహేమకాంచీవిలగ్నమై
        రాజితపీతాంబరంబు మెఱయ
శ్రీవత్సకౌస్తుభశ్రీసమాయుక్తమై
        తులసికాదామంబు తొంగలింప