పుట:మత్స్యపురాణము.pdf/115

112

చతుర్థాశ్వాసము

క.⁠

ఆకామ్యములైనను ల క్ష్మీకాంతున కర్పితముగఁ జేసినమనుజుం డాకైటభరిపునిశ్చల లోకంబున సుఖమునొందు లోకోత్తరుఁడై.

⁠ 100

వ.⁠

మఱియు బాలకుండు గుడవాంఛాసమేతుండై తిక్తంబుఁ గొను చందంబునఁ గర్మఫలవాంఛ నొదవి తద్దర్శకంబులగు జ్యోతిష్టామాదికర్మంబు లాచరింపం దత్సామర్థ్యంబున జ్ఞానంబునకు నాచ్ఛాదకంబులైన కలుషంబు లపహృతం బులగు. న ట్లయినచో మలినంబగు దర్పణంబు పత్రచూర్ణలేపనప్రభావంబు న నిర్మలంబగునట్ల తత్కర్మాచరణంబునం బాతకాపేతంబై జ్ఞానంబు ప్ర వృద్ధంబై నిష్కళంకంబైన కైవల్యంబునకుఁ గారణరూపంబగునట్లు గావున నిత్యనైమిత్తికాదికర్మంబులును జ్ఞానంబునకు సాధనంబులగునని చెప్పి మ ఱియు నిట్లనియె.

⁠ 101

సీ.⁠

స్థావరజంగమాత్మకమైన విశ్వంబు         విష్ణురూపంబుగా వీక్ష చేసి మానితదేహాభిమానంబు వర్జించి         గురుకృపాకలితుఁడై వెరవు గలిగి తద్విష్ణుభృత్యభృత్యసమానుఁడై శాంత         చిత్తుఁడై నిత్యశుచిత్వ మలరఁ గామరోషాదిదుష్కరదేహజాహిత         సంఘంబు లెల్లను సడల మోఁది సంతతాచారసహితుఁడై సత్యవాక్య సంయుతుండగు చనయంబు సఖ్యవృత్తి దిరుగనేర్చిన పుణ్యుండు త్రిదశవినుతుఁ డగుచు విలసిల్లు హరిమందిరాంతరమున.

⁠ 102

క.⁠

ఆహవభయవర్జితు లగు బాహుజులకు వైశ్యులకును బణఁతుల కైనన్ దేహాయాసము నొందక శ్రీహరిఁ దలఁపంగవలయుఁ జిత్తాబ్జమునన్.

⁠ 102