ద్వితీయాశ్వాసము 41
పొమ్ము నిర్భాగ్య మాయూరిపొలము వెడలి
యెచటికేన్ శిష్యులును నీవు నీక్షణంబ. 153
క. పోక నడగొట్టితేనియు, రాకింతుఁ జుమీ మొగంబు రాచట్టుపయిం
శ్రీకాశిక నిందించిన, నీకింతట నేలపోవు నీచచరిత్రా. 154
క. వడి విడువక యివ్వడువున , నుడుపతిమకుటుండు చెవుల కొనరని నుడుగుల్
నొడివిన నే నయ్యిరువుర, యడుగులఁ బడి కాశి వెడలి యరిగెడువేళన్. 155
చ. వెఱవకు మోకుమార! పదివేలవిధంబులనైన నిన్ను నే
మఱవ మఱేడకుం జనుట మాని సుఖంబున దక్షవాటికన్
దుఱఁగలి గొన్న సమ్మదముతో గమనింపుము భీమనాయకుం
డఱగొఱలేనివేల్పు నిఖిలాభ్యుదయంబులు నీకు నయ్యెడున్. 156
వ. అనిన నంబవచనంబులు విని విశ్వేశ్వరదేవరచితవ్యక్కారమహోపద్రవసంభూతవేవనాదూయమానమానసుండ నయ్యును భవానీకృపాపాంగవీక్షావిక్షేపదాక్షిణ్యంబున నొక్కింత యంకిలి దెలిసి శిష్యసహితుండనై యెన్నఁడెన్నఁడు భీమేశ్యరుఁ దర్శింతునో యని యువ్విళ్ళూరి యేతెంచుచున్నవాఁడఁ బరమమాహేశ్వరుండ వైన నినుం గనుంగొంటి నింక నామనోరథం బవ్యాహతగతిం బ్రవర్తింపఁ గలయది. 157
తే. అనవధానత నావగింజంతసూవె, పర్వతంబంత యపరాధభరము కొలిపి
కాశి వెడలంగ మొత్తినఁ గాసిబొంది, తిరుగుచున్నాఁడ నిదె యేను దిక్కుమాలి. 158
తే. కడుదయాళురు దేవతాగణములెల్లఁ, గాలభైరవుచిత్తంబు కఠినపాక
మీరసము పెద్ద డుంఠివిఘ్నేశ్వరునకుఁ, గాశి మనబోంట్ల కెల్లను గాని బ్రతుకు. 159
క. అని కుంభసంభవునకును, దన వృత్తాంతంబు చెప్పి దైన్యము నొందెన్
గనుఁగవ నశ్రులు దొరుఁగఁగ, ననఘుఁడు సత్యవతిసూనుఁడని చెప్పుటయున్. 160
వ. అటమీఁది వృత్తాంతం బెయ్యది యని యడిగిన. 161
ము. స్మరజిద్భూధరదిక్కరిద్రుహిణయోషాచంద్రికాభ్రాపగా
శరదభ్రాభ్రమువల్లభప్రతిభటస్ఫాయస్ఫురత్కీర్తిని
ర్భరగర్భోదయభూర్భువస్స్వరఖిలబ్రహ్మాండభాండోదరా!
యరివేదండఘటావిఘట్టనకఠోరాటోపకంఠీరవా!
