120
శ్రీ భీమశ్వరపురాణము
సీ. | చైతన్య మెప్పుడు సర్వంబుఁ దానయై, విలసిల్లుచుండు నవ్వేళఁ గాని | |
గీ. | తన్నుఁ గేవలమాత్మగాఁ దలఁచి యిష్ట, మతిశయము దృఢముగఁ జూచునపుడు గాని | 185 |
గీ. | జ్ఞానసంపదఁగాని మోక్షంబు లేదు, కర్మశతమున నేని యో నిర్మలాత్మ! | 186 |
క. | జ్ఞానాభ్యాసం బల్పంబైన మహాపాతకముల హరియించును గం | 187 |
గీ. | వహ్ని సందీప్తమై మహాననమునందు సరసనీరసతరుల భస్మంబు సేయు | 188 |
గీ. | జలజపత్రంబు తనమీఁదఁ జల్లియున్న, యుదకబిందులతోఁ గూడకున్నయట్లు | 189 |
గీ. | భక్షితం బైనవిష మెల్లఁ గుక్షి నఱుగు, విమలమణిమూలమంత్రౌషధములచేత | 190 |
శా. | పూవుంబోణి! విశాలలక్ష్మి గనుచుం బుష్పంబు మూర్కొంచు వీ | 191 |
గీ. | జ్ఞానవైరాగ్యసంపన్నుఁ డయిన పెద్ద, నెఱుఁగలేక యపహసించు నెవ్వఁడేని | 192 |
సీ. | సజ్జనుండైన దుర్జనుఁడైన మూర్ఖైనఁ, బండితుఁడైన నాతండె ఘనుఁడు | |
గీ. | వానిజన్మంబు జన్మ మవ్వాఁడు సుకృతి, వాఁడు ద్రొక్కినయి ల్లిల్లు వాఁడు దైవ | 193 |
గీ. | ఎవ్వనింటికి బ్రహ్మజ్ఞుఁ డేగుదెంచు , బ్రియముఁ గారుణ్యమును గల్గి భిక్షగొనఁగ | 194 |