సప్తమాశ్వాసము
243
కడు నుగ్రరూపుఁడై కాలుండు గానఁ - బడియెను బట్టణ ప్రాంతదేశమునఁ
బొరిఁబొరి గవిసెఁగావిరి యెల్లయెడల - ధరణీశ్వరుఁడు గాంచెఁదలలేని నీడ
రవి యుదయించు తత్ప్రస్తవంబునను - దివిఁబ్రతిసూర్యులు దీపించి రింక
నెంతగానున్నదో యిట మీఁదననుచు - సంతాపచిత్తులై జనులు భీతిల్ల
నిక్కడ జగదేవుఁడింటి కేతేరఁ - జక్కన నాయయ్య జనని వీక్షించి
“శివగణద్రోహంబు సెవిఁబడ్డయపుడ - యవిచారమున వారి హరియింపవలయుఁ
జాలరేఁదారేని సమయంగవలయుఁ - గాలకాలుని భక్తగణమార్గ మిదియు
సమయింపఁజాలక చండియై తాను - సమయనిప్రాణవంచక కుటిలునకుఁ
గుపితున కజ్ఞున కపజీవితునకు - విపరీతచరితుండు విషమలోచనుఁడు
మెచ్చునే వానికి మిక్కిలిభక్తి - యిచ్చునే కూర్చునే యిన్నియునేల
క్రితము నీ ప్రాణ పరిత్యాగమునకు - మతిమెచ్చి యవసరోచిత మిచ్చి నిన్నుఁ
బంచి యేఁగిరి కాక భక్తు లాద్రోహిఁ - ద్రుంచుట కోడియే తొలఁగిరె చెపుమ
యందొక్కఁడలిగిన నవికలాజాండ - సందోహములు గాలి డిందకయున్నె
దక్షుఁడు క్రొవ్వి యదక్షుఁడై తొల్లి - దక్ష మఖక్షయదక్షుఁబల్కుటయు
వినఁగఁజాలక తాన తనకోపవహ్నిఁ - గనలుట వినవె యా గౌరి తత్క్షణమ
యదిగాక యుపమన్యుఁడభవునినింద - మది విన కపుడ భస్మంబయ్యెఁగాదె
కావున శివభక్త గణనింద వినియు - నీ వూరకుండుట నీతియే వానిఁ
జంపియే కుడువఁగఁజనుదెంచి తిపుడు - పంపుడుకళ్లు నీ కింపారు నెట్లు
చీ! కుక్క! చేఁజేత శివుప్రసాదంబు - చేకొని కుడువఁగ సిగ్గెట్టులేదు
వచ్చి కక్కుదుగాక [1]శ్వానంబునట్లు - నుచ్చుచ్చురే” యని యొగిఁజిట్టమిడిచి
వెడలి వాకిటిదెస మృడుప్రసాదంబు - కుడుకతోఁగొనివచ్చి పుడమిఁబోయుడును
'దగ వగు' ననుచును దాఁగుక్క భాతి - జగదేవుఁడిట్లు ప్రసాదంబు గుడువ
మల్లబ్రహ్మయ లన మహి వీరభక్తి - కెల్లయై వర్తిల్లు నెడ నర్ధరాత్రి
నీ వార్త విని జగదేవునికడకు - వేవేగఁజనుదెంచి వెండివొత్తునను
దారును నా ప్రసాదం బారగించి - యా రాత్రి కొల్వున కరిగి బిజ్జలుని
నల్లంతఁబొడగని యలుఁగులు వెఱికి - జల్లున నలిగి యా సభ దల్లడిల్ల
నొక్కట మువ్వురు నుద్వృత్తి నెగసి - చక్కడ్చి పొడ్చి జర్జరితంబు సేసి
యలుకమై గెడిగెడి యనుచు బిజ్జలుని - తలగోసి పొట్టలోపలఁబెట్టి కిట్టి
- ↑ వుగాకచ్చగుక్కనుచు
