పుట:పూర్వకవుల శృంగారప్రబంధములు.pdf/80

తే.⁠

‘ఏడ కేగెద నన్న నీ విప్పు డిటుల కడు విచారంబు నొందెడు కారణంబు దెలుపు మొకయింత యింతలోపలనె వత్తు’ నంచు లేపుచు నుండె నా యతివ నతఁడు.

⁠

తే.⁠

పిలువఁగాఁ బిలువఁగా నది తెలివి వచ్చి కనులు విప్పక, నేను నిన్ గందు నంచు ‘తారకానాథ!’ యంచును తార పిలువ వచ్చి నిలఁబడ కన్విచ్చి వానిఁ గనియె.

⁠

తే.⁠

పాప మా తాత వేఱుగా భావ మందుఁ దలఁచు నంచును ‘తిండిపై వలపు నీకు పుట్టదా చంద్ర బొత్తిగా భోజనమ్ము మాను చుంటి వ దేమి కర్మమ్మొ కాని.

⁠

క.⁠

నీకును నాకు విచారము చేకూరు నటంచు నతఁడు చింతించకపోఁ డా? కొంచెము చింతించిన పాకారికి మనలపై కృపాఁ? ఱేరాజా?’

⁠

క.⁠

అని విభునితోడ నను తా రను గని గురుఁ డనియె ‘కాంత! రయమున నే వ త్తును గాన కోప మింతయుఁ గొనవల’ దని చెప్పి వెన్కకన్ దిరిగె నటన్.

⁠

తే.⁠

వానియాకారమును జూచి వారు నవ్వు కొనుచు నుండంగ నెఱుఁగఁ డా గోలతాత వజ్రధరుసేవకులతోడ వాఁడు వోయె తారకారాజు తారల తనివి దీఱ.

⁠

క.⁠

తలకు నొకవస్త్ర మాపై మొల నొకపొడికాయ ఫాలమున బూడిదెయున్

⁠