పుట:పూర్వకవుల శృంగారప్రబంధములు.pdf/282

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది


కనుగవ యంట చెల్ల దలికంబున గన్ గల శంభుజెప్పుచో;
జనుగన యంట యా విధవ చావయెడన్ సరిపోవ; దామె ను
నన్ని శిరమే రతిన్ విటజనంబుల చేతుల నుండు జ న్నటుత్:
స్తనములజాగళ స్తనవిధంబున బొందిన వామె కందుచే.


ఉ.

ముట్టుతతోడ గూడి, యెలప్రొద్దున నింటికి సందుగొందులన్
గుట్టుగ బోవు నట్టి యనుగుంజెలికాని నొకండుగాంచి, 'పున్
జెట్టికి నైనటుల్ రుధిరసిక్తములైనవి నీదువస్త్రముల్;
గట్టిగ మారసంగరము కల్గినదా?' యని నవ్వె బిగ్గరన్.


చ.

వెలదిరొ, రంభ కన్న, విరివిల్తుని పొల్తుకకన్న వన్నెచి
న్నెలు గల యన్నుమిన్న వని నిన్ విషయింతు న టన్న, నీభగ
స్థల మెట పుచ్చియున్నదొగదా యని జంకుదు? నీ మొగమందునం
దొలసెడు నంత నున్నదన మున్నదె చెప్పుమ నీ భగంబునన్.


మ.

శివదీక్షాపరురాలు జంగ మది తా శ్రీవైష్ణవ స్వాముల
గవ గూడంగ దొడంగె వారలకు లింగా లుండుటం జేసి, వై
ష్ణవులున్ దాని స్తనద్వయంబు గనుచుం 'జక్రాంకితం బయ్యె; నిం
క వృధాశంక య దేల?' యంచు గలియంగా సాగి రక్కాంతతో.


ఉ.

అంగజకేళి గోరి యొకయన్యవధూమణి శయ్య జేర, జ
న్నుంగన బట్టుచుం; బెదవి నొక్కుచు మక్కువతో, విటుడు నీ
విం గడకోత్తి; రోమచయవిస్తృతయోనిని గాంచి నంతనే
మంగలిదావాని యంగనయె మంచి దటంచు దలంచె నాత్మలో.


ఉ.

జామిఫలంబు గోయ వెల యొకర్తుక జెట్టు నెక్కగా,
భూమి విటుండు నిల్వబడి, బోటిరో, జామిని రావియాకు నా
కీ మెయి గానిపించె, నన నింతియు గాబర కచ్చపోసి 'పో
నీ మొగ!' మంచు బల్కె దననెచ్చెలు లెల్ల బకాపకన్ నగన్.


ఉ.

కొండలు సంచలించె, నిదిగో! గగనంబు వడంకె నంచునున్
దండి నున్నయట్టి వృషణంబులవాడు రతంబునందు బై
నుండిన భామ చన్కవును లూగుచు నుండుట గాంచి పల్క, 'బ్ర
హ్మాండము లల్లాడు రతి యప్పుడు,' కనె నామె నవ్వుచున్.