96
మదనానువర్ణనము
చాలునా?’ యని నవ్వినాఁడు నేను చిఱునవ్వుతో భగముపెదవులతో నాతని కామదండమును జప్పరించి లోనికి లాగుకొంటిని. ఇంక రెట్టించిన వేగముతోఁ గ్రుమ్ముట ప్రారంభించినాఁడు. అబ్బబ్బ! ఆపోటులయందలి కమ్మందన మేమనను?
అటు లెంతసేపుంటిమో, కొంతతడవున కాతఁడు నాయోనిలో జలజలఁ గార్చి, దండంబును వెనుకకు లాగికొని లేచినాఁడు. అది తొలుతటివలె బిఱ్ఱబిగిసి యుండక వ్రాలిన ధ్వజస్తంభంబువలె నున్నది. దానింజూడఁగనే నాకింకను దమి తీఱక భగము గులగులలాడఁ జొచ్చినది.
‘ఇంకొకమాఱు’ యంటిని. ఆతడు, ‘నాకు చాలును, నీకు వలయుచో నిదిగో, దీనిని లేపికొని పట్టినంతవఱకు దూర్చుకొనుము’ అని నాసరసన వెల్లకిలఁ బండుకొని, తనమీదికి నన్ను లాగుకొనినాఁడు. నాభగము చెమ్మ మొనకుఁ దగులుటతోడనే యాతనిశిశ్నము మఱల నిటారుగడవలె లేచి, కన్నంబు వెదకుకొని జొరబడినది. నేను, నడుము నూపుచు, నాతనికన్న నెక్కుడు తీవ్రముగా లోన బలుకదురునటుల రమింపఁజొచ్చతిని. ద్రవ మూరుటచే, ముందునకన్న నిప్పుడు కొంచము వదులై, లింగము తేలికగా బోవుచున్నది. నాకాలావు చాలదు. ఎటులనా యనుకొనుచుండఁగనే నాపాలివేల్పులు వరమొసంగినటుల నాతని జాగిలము నామీఁద కెక్కి, వెనుకనుండి దానిమేఢ్రమును దూర్చినది. అదిమాత్రము లావు తక్కువా? యీ రెండు నిముడక నాభగము చినిఁగిపోవునేమో యనుకొంటిని, కాని దాని కవొకలెక్కా? ఎన్నిశిశ్నంబులైన యవలీల దిగమ్రింగగలదు.
ఇఁక, జమిలిరోఁకళ్ళపోటు తగిలినది. వెనుక జాగిలము, ముందు నాతఁడు. ఎంతసేపని, యెంతబిగుతుగానని? నా జన్మమున కెన్నఁటికిని యప్పటిసుఖము మరువలేను.
