| |
నందంబుగ డెందంబున
ముం దెన్నఁడు లేనియెలమి మురియుచు నుండెన్.
| 54
|
కృష్ణునిరాక నెఱిఁగి యాఁబోతులు విజృంభించుట
| సీ. |
ఆరేయి కల్లరియాలపోతులు పైఁడి
వలువదా ల్పచటికి వచ్చు టెఱిఁగి
కినుకతో రెచ్చి దొడ్డిని గల్గుచూడ్పాఁడి
మొదవుల లేఁగలఁ బొదివి చాలఁ
గొమ్ములఁ గ్రుమ్మి లేఁ గొడెల నెడ్లను
దఱుపుల నెత్తురు నెఱయఁ బొడిచి
గోడలు గ్రోడాడి కోవెలల్ నుగ్గాడి
పందిళ్ళు పడఁద్రోచి బండ్లు విఱచి
|
|
| తే. |
తలుపులు పగిల్చి గుడిసెలు దళ్ళుఁ గూల్చి
గొల్లవాడల నెల్ల గగ్గోలు పుట్ట
నాఁడువాండ్రను గుఱ్ఱల నంతమందిఁ
గడఁగి తఱుముచు నెనలేని కడిమిఁ జూపె.
| 55
|
| వ. |
అంతఁ దెల్లవాఱుటయు నయ్యిలుఱేఁ డెల్లగొల్లకొమరులఁ బిలిపించి తనముద్దుఁబట్టిని దద్దయు సింగారించి తెచ్చి ముందర నునిచి యందఱు విన ని ట్లనియె.
| 56
|
కోడెలఁ బట్టువానికి నీల నిచ్చెద నని గొల్లలతోఁ గుంభకుఁడు చెప్పుట
| ఆ. |
గొల్లలార! చెడుగుఁగోడెలఁ గంటిరె
జగము లెల్ల మ్రింగఁ జాలుకడిమి
నెసఁగుచున్న వెన్న నివి బొబ్బమెకములో
పులులొ యడవియేనుఁగులొ నిజంబు.
| 57
|
