96
ద్విపద భారతము.
నీవయస్సులవారు నీతోడిమునులు
దేవతామూర్తులు దీప్తిసమ్మితులు.
..... . . . . . . . . . . .
నీవాక్యవిభవంబు నీచిత్తశాంతి
భావించి యాశ్చర్యభరితుండనైతి,"
ననవిని, యాస్తీకుఁ డనియె: "రాజేంద్ర,
ఆస్తీకజన్మవృత్తాంతము
తనయుండ నే జరత్కారుసంయమికి;
నాతండు బ్రహ్మచర్యంబు వేదంబు
ప్రీతివ్రతంబుగాఁ బెంపొందుచోటఁ,
బితరు లాతనిఁగాంచి పెంపార ననిరి:
'ధృతిమంత, యిట్టిప్రతిజ్ఞలు గలవె!
ఉత్తమాంగములేని యొడలునుబోలె
సత్తనయుఁడు లేని సంసారమేల!
నెఱి నిట్టనియమంబు నీవు చేకొనఁగ
నరయుచున్నారము నరకాన నుండి;
చేయంగదే! దారచింతనం.' బనిన,
నాయుత్తముఁడు వారియాజ్ఞకు వెఱచి:
'నా కిది [1]సేయ, మన్నామకకన్య
నాకు నౌగాని యన్యస్థితిఁ గాదు.
కలుగునొకో జరత్కారు వెందైన!
నిలిపెదఁ గుల;' మని నిఖిలంబు నరసి,
యట్టిది నాగకన్యక గల్గుటయును
నెట్టన నెఱిఁగి, పాణిగ్రహణంబు
చేసి . . . . .. . . . . . .. .
. . . . . . . . . . . . . . .
- ↑ నాయ (మూ)
