పుట:తెలుగు భాషాచరిత్ర.pdf/161

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుటను అచ్చుదిద్దలేదు

146

తెలుగు భాషా చరిత్ర

1402), పోఉవాండు (పోవు) (పై.5. 104.16, 1423) పరచూరన వూరగరణము (పై. 10.586.7,1448), రెండు చేనువూరి దక్షిణ (పై 5.149.10,1402) మొ.వి. పదమధ్యంలో యెయే, వావోలు ఎక్కువగా రావు కాబట్టి వీటకి ఏ ఏలు, ఒ ఓలు వ్రాయబడి ఉండడం శాసనాల్లో కనిపించదు. కాని పదాదిలో ఎ ఏలకు యె యేలు, ఒ ఓలకు వొ వోలు వ్రాయడం పై భేదం లేదనటాన్ని స్పష్టపరుస్తుంది. ఉదా : కోరివల్న యెన్ని దశములకు వచ్చు (SII.10.747.12,1574), పాలు పెరుగులకుంగానై వొక మోదవును (పై. 5.47,20,1424) మొ.వి.

5.6. ఐ,ఔ/అయ్‌, అవ్‌ : తెలుగులో ఐ/ఆయ్‌లకు,.ఔ/ఆవ్‌ లకు వ్యత్యాసం లేదనడం ప్రసిద్ధం కాని తత్సమపదాల్లోని ఐ ఔ లను తెలుభాషలో పూర్వయుగపు శాసనాల్లో అనేకవిధంగా వ్రాసినట్లు కనిపిస్తుంది. పుత్రపౌత్ర అనడానికి పవుత్ర (SII 4.929 10,1068). పైవిత్ర (పై. 6.134,7,1149), పవిత్ర (పై. 6.141.10,1148), (పై. 8.154.8,1152) మొ. వి. కనిపిస్తాయి. ఈ యుగంలో అంత వైవిధ్యం లేకపోయినా కొన్ని రూపాంతరాలు మాత్రం కనిపిస్తాయి. గౌడేళ్వర (SII 5.1165.2,1460), గవుడేశ్వర (పై.5.1153.2, 1470), గఊడేశ్వర (పై. 5.1105.2,1460), కఊసిక గోత్రుండు (పై. 5.1104.10,1455), వైశాఖ (పై. 5.1184.2,1403), వయిశాఖ ( పై. 5.1167.1,414) మొ. వి

5.7. ఇయాంతనామపదాలు పూర్వయుగంలో మూడుమాండలికాల్లో మూడు రకాలైన మార్పులు పొందినట్లు చూచాం. (1) ఉత్తర-ఇయ > య/అ; (2) మధ్య > ఇయ > ఎ (3) దక్షిణం-ఇయ > Φ /ఉ, కాని ఈ యగంలో దీని విషయంలో అంత స్పష్టమైన మాండలికాలు కనిపించటంలేదు. ఉత్తరంలో ఇయ > ఎ కనిపిస్తుంది. మధ్య ఆంధ్రలోనూ-ఇయ/అ వంటి రూపాలు కనిపిస్తాయి.

ఇయ/య. ఇయరూపాలు : గొఱియలు (SII 6.667.22,1422) 6.748.6,1428) విశాఖ.

-య రూపొలు : గొఱ్యలు (పై. 5.1180. 9,1402; 5.1239,11,1418) శ్రీకాకుళం.

పల్యంబులు (పై. 4,1844.7,1470). తూ. గోదావరి.