144
తెలుగు భాషా చరిత్ర
ఇవ్వనవసరంలేదు. ఱకారం ఇంతకు పూర్వయుగంలో కనీసం కొన్ని కొన్ని సంజ్ఞావాచకాల్లోనైనా నిల్చి ఉన్నట్లు చూశాం. కాని ఈ యుగంలో ఆవిధంగా కూడా కనిపించదు. గతయుగంలో కనిపించని ఝ వర్ఘం ఈయుగంలో వర్ణంగా కనిపిస్తుంది.
ఈ యుగంలోనూ పూర్వయుగంలోలాగానే చకారానికి [చ చే] అని రెండు సవర్థాలు (ఉచ్చారణలు) ఉండినట్లు సూచన లున్నాయి. (చూ. 5.2). ఇట్లు ఉచ్చారణ విషయంగా సూచనలున్నాయి. కాని వాటిని రెండు వర్ణాలుగా చెప్పడానికి ఆధారాలు లేవు.
ఎ ఏ లకు ఈ యుగంలో తాలవ్యహల్లుల తర్వాత ఎ ఏ (æ, ǣ) అని సవర్ణాలుండినట్లు కొన్ని స్పష్టమైన సూచనలు కన్పిస్తాయి.
ఈ యుగంలో జరఝంపా ( SII 8.1085,8, 1428 ), ఔభ ళోఝ సింగాఓఝ౦గారి (పై. 5.10.5,1404) మొ. చోట్ల ఝ వ్రాతలో కనిపిస్తుంది. ఓజు (ఒజ్జ) అనే దాని రూపాంతరం ఓఝ అని చెప్పవచ్చు. జరఝంపా అనడానికి అర్థం ఏమో స్పష్టంగా తెలియడంలేదు. ఇలా కొన్ని పదాల్లో ఝ కనిపించటంచేత దీన్ని ఈ యుగంలో వర్ణంగా చెప్పాలి.
ధ్వనుల మార్పులు
5.2. అ > ఎ : తత్సమపదాల్లో తాలవ్యహల్లుల తర్వాత అకారం 'ఎొ'గా మారినట్లు గతయుగంలోనే చూశాం. ఈ యుగంలోనూ అట్టివి చాలా తరచుగా కనిపిస్తాయి. అ చెంద్రార్కస్థాయిగాను (SII 5.1228.9, 1508 ), హరిశ్చె౦ద్ర (పై. 5.165.6,1596), సెనివారానను (శవర్ణానికి స) (పై.6 850. 2,1418) మొ.వి. ఇట్టివి తెలుగు పదాల్లోనూ యకారంమీద కనిపించడం ఈ యుగంలో విశేషం. ఊరుంగాయెలతోడను ( పై. 4.981.7,1518 ), అనగా తాలవ్యహల్లుల తర్వాత అకారానికి బదులు ఎకారం ఉచ్చరించటం వ్యవహారంలో ఉన్నదని దీన్నిబట్టి తెలుస్తుంది. దేశిపదాల్లో అకారానికి ముందున్న చజలు దంతమూలీయంగా ఉచ్చరింపబడడంచేత వాటి తర్వాత ఆకారానికి ఈ మార్పు ఇంత తరచుగా కనిపించటంలేదు.
5.3. ఎ ఏ > అ ఆ : దేశిపదాల్లో తాలవ్యహల్లుల తర్వాత ఉన్న ఎ ఏలు క్రమంగా అ ఆలుగా మారడం తరచుగా కనిపిస్తుంది. యవ్వరు ( SII
