మూషఠానుర విజయఘు- 133
[అప్పుడు శళకపతిరాఫు గారుప్రవేశించుచున్నారు.]
శళ---(తనలో)నేను నాపొలం చూచుకొవడానికి వచ్చినాను. యీతోటకూర మొక్కలు మహాయేపుగా పెరిగినవి రేపటిదినం తెల్లవారేటప్పటికి నాబంధువులనందరినీ తీసుకువచ్చి వారికి యీతోటకూర కాడలతో విందుచేసి ద్వాదశ పారణా వనసంతర్పణా కూడాచేస్తాను. తోటమాలి వచ్చే వేళాయింది, పొలమంతా చూచుకుని వేగిరం వెళ్ళిపోవలెను. (అని నిలుచున్నాడు.)
మూష---(సమీపమునకు వచ్చి) అయ్యా! నమస్కారము.
శళ---(తేరిపార చూచి తనలో) కాళ్ళు యీడ్చుకొంటూవచ్చి యీపందికొక్కు గాడు నాకు నమస్కారం చేస్తూవున్నాడు. వీడి నమస్కారం పుచ్చుకొకుండా గంభీరంగా వుండి వీడిముందర నాగొప్పతనం అంతాకనపర్చ వలెను. (అని గర్వముతో భిగ్గరగా) నీవుయెడవు? యీపొలంలోకి యెందుకువచ్చినావు?.
మూష---(తనలో) నేను పెట్టిన నమస్కారమయినా పుచ్చుకోకుండా యీచెవుల పోతుకు యెంతగర్వం వచ్చిందీ? సాధ్యమయితే నేను యిప్పుడు వీడిగర్వప్రాయశ్చిత్తంచేసి వీణ్ణీమరీ యింటికి పంపుతాను. (బిగ్గరగా) నెను వుదయాన్నే షికారువచ్చినాను. నాపేరు మూషకభట్టరంటారు.
శళ--- వంకరకాళ్లూనీవూ నీకు షికారు కూడానా! నీకాళ్ళుమరియెవరికి విధంగా వుపయోగించుకోరాదా?
మూష---(తనలో) వీడుముందుగా నాకాళ్ళమాటే యెత్తుకున్నాడు. లొకంలో యెవరికిన్ని లేనిలోపాలు యెన్నియెంచినా కోపంరాదుగాని వున్నలోపం
