34
కేయూరబాహుచరిత్రము
క్రమమునఁ బుండాటిన నొ, క్కొమహామృగమును వధించికొని యొకచోటన్.121
క. నమలంగా నచ్చోటికి, ద్రుమకుట్టము వచ్చి కట్టెదుట నిలిచి మృగో
త్తమ నాభుక్తికిఁ దగుమాం, సము వెట్టుము పలుకు మృదువచనములు నాతోన్.122
వ. అని పలుకుటయు.123
క. నీ వెవ్వరు మాంసం బే, లావలసె న్నీకు నేను లంచము వెట్టన్
నీవు పులుఁగ వే మృగపతి, నావచనమ్ములఁ బ్రయోజనము నీ కేలా.124
క. అనవుడు నెఱుఁగవే నన్ను వ, దనకుహరములోనఁ జొచ్చి దౌడలయెడ నా
టినశల్యముఁ బెఱికిన చెలిఁ, జనునే నను మఱవ నీకు శార్దూలపతీ.125
వ. అనుపలుకు విని నవ్వుచు నది యాద్రుమకుట్టంబుతో ని ట్లనియె.126
గీ. కాయ లుడివోయినట్టి వృక్షంబుఁబాఁడి, యెల్లఁ గడచినధేనువు నేఱుఁ గడపి
నతఁడుఁ గార్యము దీర్చినయతఁడు నపుడ, గాని యాదరణీయులు కారు పిదప.127
వ. అది యెట్టిదనిన వినుము.128
మ. విపినాంతర్బహుసత్వఘాతుకుఁడ నై విఖ్యాతకృత్యుండ నై
కృప యొక్కింతయు లేని నావదనముం క్రీడారతిం జొచ్చినం
గుసితత్వంబున మ్రింగినం జనఁగ నీకుం గ్రమ్మఱం గల్గునే
యుపకారం బన నింతకంటె మఱి యిం కొం డెద్ది యూహింపుమా.129
వ. అని యి ట్లావ్యాఘ్రంబు ప్రలాపింప నప్పటికిం జేయునది లేక ద్రుమకుట్టంబు తొ
లఁగిపోయి యాత్మగతంబున.130
క. ఇలపైఁ బాదాహత మై, తలవట్టెడు నెగసి ధూళి తా నొకరునిచే
నలఁపఁబడి వాని దొడరం, దలకిన యచ్చెనటికంటెఁ దక్కువ కాఁడే.131
చ. అని చిత్తంబునఁ దెంపుఁ జేసికొని రోషాధిష్ఠమై పొంచి కీ
డొనరింపం దఱి వేచి యుండి విహగం బొక్కింత యాలస్యమూ
నిన శార్దూలముకన్ను వోఁబొడిచి పూర్ణీభూతసంతోష మై
చని భూజాగ్రముఁ బొంది యి ట్లనియె హాస్యప్రౌఢవాక్యంబులన్.132
క. వింటే మృగమా పోయిన, కంటికి వగవకుము రెండు కన్నులు వొలియం
గొంట యుడుగుటకు నొకక, న్నుంటకు సంతసముఁ జెందుఁ టుచితము నీకున్.133
క. అని పలికి యది నిజేచ్ఛం, జనుటయు నయనంబునొవ్వి సైఁపక పులి య
వ్వన మద్రువన్ వాపోవును, దనదుకృతఘ్నత్వమునన తా హతమయ్యెన్.134
వ. కావున.135
