పుట:కృష్ణమూర్తి తత్వం పరిచయ సంపుటం.pdf/20

కృష్ణమూర్తి, వికాసోదయం

XXI

ర్కొంటున్నది, యిటువంటి పరిస్థితి వేల సంవత్సరాల కొకసారి మాత్రమే కలుగుతూ వుంటుంది. మన బృందానికి సంబంధించినంత వరకూ మన చుట్టూరా యిప్పుడు- ఆ పరిస్థితుల యొక్క కేంద్రస్థానానికి చేరువయ్యే ఏర్పాట్ల మధ్య వున్నాము. మన సమాజపు అసలైన సభ్యులను నేరుగా వారి దైహికరూపాలలోనే కలిసి మాట్లాడుతున్నాం. రెండు వేల సంవత్సరాల క్రిందట అవుతే వీరిని దేవదూతలని ఆని వుండేవారు. మనలో ఋషులకు ప్రేమ పాత్రులైన జాన్ మహాత్ముడు మొదలైన వారున్నారు.'

ఈ అతిశయోక్తుల వ్యవహారం కృష్ణమూర్తి మీద ఏ ప్రభావమూ చూపినట్లు కనపడటం లేదు. వుడ్ హౌస్ చెప్పినది యిట్లా వున్నది :

'మేమందరం వయసులో పెద్దవాళ్ళం, విద్యాబోధనలో ప్రత్యేకత సాధించిన వాళ్ళం. యువకులను గురించిన అనుభవం మాకు వుంది. అతనిలో లేశమాత్రమైన గర్వంగానీ, భేషజంగాని కనబడి వున్నా, పరమ పవిత్ర బాలుడి' ననే వైఖరిగానీ, అహంభావంతో కూడిన గొప్పతనం కానీ ప్రదర్శించినా మేము నిస్సం దేహంగా దీన్నంతా వ్యతిరేకిస్తూ నిర్ణయం ప్రకటించి వుండేవాళ్ళం.'

మొత్తం మీద కృష్ణమూర్తి మెత్తని విద్యార్థి; నొప్పించకుండా నడుచుకోవాలని అభిలషించేవాడు; అయితే అతనిలో అందరికీ దూరంగా వుండే స్వభావం వున్నది, చూపుల్లో అస్పష్టత-శూన్యత-పుండేవి. అది చూస్తే లెడ్ బీటరుకు ఒళ్ళు మండుతుండేది. ఒకసారి కృష్ణమూర్తి నోరు పెద్దగా తెరిచి పెట్టి శూన్యంలోకి చూస్తూ వుంటే, లెడ్ బీటరు నిగ్రహం కోల్పోయి గట్టిగా ఒక దెబ్బ వేశాడు. ఆ పిల్లవాడిని అదో పెద్ద మలుపు తిప్పింది. ఆ పైన లెడ్ బీటరుతో అతని బాంధవ్యంలో మార్పు వచ్చేసింది. ఇంకెప్పుడూ అట్లా నోరు తెరుచుకొని వుండకుండా చూసుకున్నాడు. అంతకంటే ముఖ్యం - దీర్ఘచింతనతో కూడుకున్న ఒక విశిష్టమైన చేతన అతనిలో చోటుచేసుకుంది. పెద్దవారయాక, పధ్నాలుగేళ్ళ వయసులో వున్న ఆ బాలుడిని గురించి కృష్ణమూర్తి, అతడిది ఖాళీ వ్యక్తిత్వం అనీ, ప్రపంచంవైపు విస్మయంతో చూసేవాడనీ అన్నారు: 'అదంతా అక్కడ వున్నది; సముద్ర తీరం, గవ్వలు, తెప్పకొయ్యలు; అతను, అదంతా.' నిజమైన పారమార్ధికునిలో వుండవలసిన సున్నితత్వం లేకపోవడం వలన లెడ్ బీటర్ ఆ బాలుడిలో వున్న ప్రత్యేకతను కని పెట్టలేక పోయాడని కృష్ణమూర్తి భావించారు. బహుశ ఆ బాలుడిలో వున్న విశేష తత్వానికున్న కీలకం అసలు యీ అస్పష్టతలోనే వున్నదేమో. అతని చేతనలో విస్తారమైన చోటు, ఒక ఖాళీతనం- దీనినే తరువాత మౌనమైన మనసు అని అన్నారు.