130
శ్రీకాశీఖండము
| | నేయుండు. పరసంతాపకారి కటుకవచనుం డగు కుటిలబుద్ధిని సింగలంబుల గ్రాఁగిన మంగలంబున వ్రేల్చుఁడు. పరునియందు మిథ్యాదోషం బారోపించునిర్దయు బ్రవర్ధనపూయశోణితకర్దమంబున ముంపుఁడు. గురునిందాకర్త యగుధూర్తునోట సంవర్తతప్తలోహంబు పోయుండు. పరకళత్రనాశకుం డగు సంకుసుకుచెవుల నిశ్శంకకలాయనశంకువులు గూర్పుఁ డని దండధరుండు ప్రచండకోపాటోపంబునఁ గింకరులం జూచి పలుకు. వెండియు. | 154 |
| గీ. | రౌరవం బనఁగను మహారౌరవ మనఁ | 155 |
| వ. | ఈనరకంబులయందు దేవస్వభోక్తల బ్రహ్మస్వభుజుల శిశుహంతలఁ గృతఘ్నుల గురుతల్పగుల గోఘ్నస్త్రీఘ్నమిత్రఘ్నల బరక్షేత్రపరాలయాపహర్తలఁ గూటసాక్షుల గర్భఘ్నులఁ బ్రజాపీడాకరుల సురాపులఁ గూటశాల్మలిం బ్రాకించియుఁ బట్టుగార్లం బట్టించియుఁ దలక్రిందుగా (వ్రేల)గట్టించియు నిక్షుయంత్రములఁ బీడించియు నంధకూపంబునం ద్రోపించియు నినుపముక్కులకాకులం గఱపించియు యమకింకరులు పెక్కువిధంబుల బాధలు పెట్టుదురు. | 156 |
| క. | హరినామకీర్తనంబును | 157 |
