పుట:కందుకూరి వీరేశలింగం కృత గ్రంథములు.pdf/786

అభాగ్యోపాఖ్యానము

<poem>:ఉ. దీనిని నేను వేడిననూ దిట్టునో కొట్టునో లోని కేగునో

మానినిఁ బల్మి బట్టుటయు మంచిదిగాదని యూరకుండి నే

నూనశరార్తి నెక్కరణి స్రుక్కుదు నేవిధినై నిప్పుడీ

చానను గూడువాడనని జప్పుడు సేయక మెల్ల మెల్లగాన్.

చ. వెనుకకు వచ్చి చేయొడిసి వేగనుబట్టిన లేచిదానవుల్

గనుఁగొని కొమ్మ తానెడమ కాలున ముందరిపండ్ల్లురాలఁ దా

చినదగనోర్చి నెచ్చెలియు చ్చీయన వెండియు గౌగిలింపజూ

చినఁ జెలి భీతి గర్భగుడిచేరెను దల్పులువైచి గొబ్బునన్.

ఉ. అంతట దైత్యుడుం దలుపుబల్లనగుద్దుచు నిన్నుఁ గూడ కొ

క్కింతయుఁ దాళలేననుచు నేడ్చుచులబ్బున మొత్తుకొంచు మి

న్నంతయుగూలి పై బడినయట్లు వితాకునగూరు చుండ నా

చెంతకు దార్పుకత్తెయొకచేడియ వచ్చె మెలంతనారయన్.

గీ. వచ్చి గుడిచెంతఁగూర్చున్న వారిఁగాంచి

మీరు ర క్తవర్ణాలక సై రిభాంగి

మర్కటానన పర్వతమధ్యభార

వనితనెందైనఁ గంటిరేయనుచునడుగ.

ఉ. దానివభ ర్తవల్కు వనితా వినుమిచ్చిటి కేను వేఁటకై

నేనలఁ గూడివచ్చి గుడిచెంగట నేడ్చుచునున్న దాని నీ

వానితియిడ్డలక్షములన్నియుఁ గల్గినదాని నొక్కకీ

శాననఁగాంచి కేలొకటనంటీన నీగుడిచూఱె నివ్వఱన్.

ఉ. ఆకనుదోయిసూక్ష్మతయు నాచనుతిత్తులమార్దవంబు నా

మైకటినత్వసంపదయు మానిని నేఁ గనుఁగొన్నయంత నే

సూకరగాత్రిపై మనసుసొచ్చెను నిక్కువమెట్టులైన నా

కాకవీవక్తఁ గూరిచి రయంబున నేలుము నీకుఁమెుక్కెదన్.

<poem>