ఈ పుట ఆమోదించబడ్డది
<poem>అబాగ్యొపాఖ్యానము
దవ్వులఁజూచి లొ బెదరి దారునబింగిని రింపగా నెవ్వడిఁ బాఱీరాబట్టులు నిల్వక దానికిలొంగ కుక్కున.
గీ. పందిఁ బొడువంక వచ్చినభటచయ్ంబు
బెండుపడిపంట లొడనె బెదరియుఱీకె శశముఁ బట్టంగ వచిన సారమెయ విటతి శశకంబుతొడన వెనుకఁ దిరిగె.
వ. ఇట్లు భటశ్వానిసంబు బెదరి చెదరిస రాక్షసాద్యండు రూక్షవిక్ష ణుండయి కుక్కుర మర్కుటమార్జల శశకాద్య నెకాక్షద్రమృగ కులంబులఁ బొలియించి మృయానినొదంబు సలుపుచుండునొక్చచొ నొకతిరుక్షువు విక్షించి తురంగబు భయకులాంతరంగంబయి యికీలించుచు నవరాహ్ణసమయంయబున బురదనెల నతనిం గూలవైచి చనిన యనతంబర యింతకుమున్న విట్చరంబుచెఁ దఱనుంబడి యచ్చట దాఁగియున్న భృత్యుండొక్కరుండు చనుదెంచి లెపనెత్తిన
గీ. బురద తుడిచుకొనుచు బొక్కుచు జనుదెంచి యతని గ్రుచ్చియెత్తి యాదరించి పందిచెత ఁబడక పచివచ్చినయతి పొరుషంబుకొంత బ్రస్తుతించి.
వ. అట్లసెదతె తీరస్దీతనటనుహీరుహచ్చాయం జెరి భృత్యసహితం
బుగా నందు విశ్రమించుయున్న యవసంబున.
చ. తునకమరొదంబుగతి సూకరనాదముభంగి గార్దభ
స్వనమునిదంబు న బ్రబలసైరిభరావము పొల్కి దవ్వుల నినఁబదె రాక్షపాదమునివినుల కెంతము విందుసెయుచు భువనదంబు భూమిదరగహ్వరజాలను మాఱుమ్రోయఁగన్