పుట:కందుకూరి వీరేశలింగం కృత గ్రంథములు.pdf/738

<poem>శూద్దాంధ్రోత్తర రామాయణము

గీ. బ్రతికిసంతతడవు పరు వన్నదియె లేకి,

      దల్ల్లి దండ్రు  లెపుడుఁదలలువంపఁ
       బుట్టరానియాడ్రుపుట్టుగుఁబుట్టియుఁ
       గానిచేత్ర  కేల  కడఁగితమ్మ.

క. మునుపటితెలివెల్లను జ,

       వ్వసరొ   యిపుడెందుఁబొయె  వగ  చేడునిన్నె
       మన  నెన్నటికిం  దఱుఁగని,
       పెనురట్టడి  మకుఁదెఛ్ఛిపెట్టితి  వనినన్.

చ. వెలవెలవొయి యచ్చులువ వేనుఱు వెల్వడి జూలువాఱుక

     నలువలవేఁడినిటఁగనుకందినకాళ్ళకు  సేదదిర్చుచుం
     బలుకులవిన్నఁబాదవమై చెమరింప  నెలుంగు  రాల్పడం
     బలికెఁదమంతిరాచిఱుకబారులు చేరువఁబాఱుతేరఁగన్.

శా. తండ్రి కొండొకదొస మేనెఱుఁగఁజూ తప్పెన్న మియన పె,

    క్కండ్రిత్రొవను బూలు గిసిగొని యేగం జాచి డెందంబులొ
    వేండ్రంబతిమి  పెల్లిదు  బడఁపకేవే  పొయి   యితొఁటని
    ల్లాండ్రందెల్లను  వాసిగన్న చెలితొ  సందందనేఁగుమ్మరక్.

గీ. ఎకతంబున ఁజెరలాడ నేకతంబొ,

     కాని  యట  నకుఁజెలి  చెంతలేనితణిని
     నిట్టచూ  లేప్ప   యె@గాని  యింతకన్న,
     వేఱెఱుంగను  మియానవేయు నేల.

గీ. అనిస లొపలి చూపున నరసి నిజము,

   కనున్నుఁగవమల ఁగట్టి నకరణిఁదొఁపఁ
   జానయెడఁ  దప్పు లెమికి  సంతపించి,
 ళూఁతుఁ  గనిప ల్కె  గూరిమికొనలుసాఁగ,