పుట:కందుకూరి వీరేశలింగం కృత గ్రంథములు.pdf/559

<poem>తృతియాశ్వాసము

చ. కనుఁగొను ముడ్దుగుమ్మ కొగరుఁగల్వలు బిచ్చిముందట

   జనచని  నెమిగొండి  యటపల్వ బువుఁదెనియల్
   గొని  పొగ  రెక్కి  తుమెదలు  గూపులుకుడిదవంగ  కవ్వులన్
  గమిగొని నల్ల మలనుచు  గ్రక్కున లొడలఁవంగ బొల్సుమి.

ఉ. అక్కడఁగొయిలొక్కటి రవంతయు గ్రక్కునఁ బల్కుకలమాని యాకులె

   మెక్కుచు@ం  బెకువాళ్ళు  గుమిఁగ  గానన్నునిచ్చి  యెప్పుడు
   న్నిక్కపు    మానిలెఁజిగురు   నిప్పుననొప్పుచుఁనమ్మికంటి  తా
   బక్కఁగఁగైకొని  దబిసిచందము  నినుడిమెచ్చుఁవొండుఁగన్

చ. కరుపలిసిన మెల్లఁజని కమనిఁతావులు గ్రుమ్మరించు న

    బ్బురపుఁ  గొలంకఁజెరు  తనహకకువడ్దయి  నిల్చియున్న యా
    దరి  బలురక్కను ల్తలఁకఁ  దద్దఁ  దలల్దునుమాడి వ్రెల్మిడిన్
    విరులనుద్రుంచి  కొమ్మకును  వ్రెఁగుతొలంచెను  గంతివెలి

గి. అలరు కొమ్మలు చెలువులనలఁబొది

    కొమరుపూల ఁ  గాంచెనొ కొమ్మచూడు
    మలరుకొమ్మలు  చెవుల వల  బొంది
   కొమరుపూపలఁ  గాంచుట గొప్పయగునె.

న. అనిమఱియును

సీ, ఏమన  వలఱేఁడు ప్రెముఘి పుటగఁ
                       గలసి దెందంబులొ  మెలఁగునమ్మ
 చలువలఱేఁడు   నిచ్చలు  మెలుపులత్రొడ
                       విడిచి  యానంతయు   నడుపఁడమ్మ
యెలదొటలుని  కొయిలమొత మెరటి
                       నొరెత్తిమాటాద  నొడునమ్మ
జింక త త్తదిరాతు  చెలఁగి యెకప్పుడు
                     నొకరికంటఁబడక  యుండునమ్మ