పుట:ఉద్భటారాధ్యచరిత్రము.pdf/393

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది

తృతీయాశ్వాసము

161


వ.

వెండియుఁ గపిలకృష్ణధవళరక్తధూమ్రవర్ణంబులఁ దగు పూర్వోక్తధేనువులు నందయు సుభద్రయు సురభియు సుమనయు సుశీలయు ననఁబరగు వీనిగర్భంబుల నావిర్భవించి ప్రఖ్యాతయగుట విభూతి భూతనాథుండు సద్యోజాతంబున వహియింపుట విభూతి యనియును, వామదేవంబున ధరియించుట భసితం బనియును, నఘోరంబున భరియింపుట భస్మంబనియును, దత్పురుషంబున నవధరింపుట క్షారంబనియును, నీశానంబున నెలకొలుపుట రక్షయనియును బ్రేక్షణీయయై వర్తిల్లుచు మోక్షలక్ష్మీదరహసితసుధానిష్యందంబు నానందం బగు వినుము.

168


సీ.

కైకొనఁదగు సర్వకాలంబుల విభూతి
        నైమిత్తికములఁ బూనంగవలయు
భసితంబు రక్ష దాల్పఁగ యోగ్య మాయాయి
        యర్హకృత్యంబులయందు భస్మ
మనువగుఁ బూయఁ బాయశ్చిత్తముల మోక్ష
        విధుల సంభావ్యయై వెలయు క్షార
మిది భూతినిర్ణయం బిఁక విను రుద్రాక్ష
        మహిమ వర్ణింతు నిర్మలగుణాఢ్య!


గీ.

అలికనయనుండు మున్ను సురారుపురము
లోరదృష్టికి రాఁ జూచుచుండ నతని
నయనముల రాలు బాష్పసంతతులు ధరణి
వ్రాలి రుద్రాక్షములుగాఁగఁ బ్రబలె నధిప!

169


సీ.

శిఖనొక్కటియు మూఁడు శిరమునముప్పది
        యాఱు మస్తముచుట్టునందుఁ గంఠ
పీఠి ముప్పదిరెండుఁ బృథులవక్షోవీథి
        నేఁబది పదునొండు నేను బాహు