పుట:ఉద్భటారాధ్యచరిత్రము.pdf/329

96

ఉద్భటారాధ్యచరిత్రము

చ.⁠

హరిహరిదంబుజాక్షి నిటలాంచితచందనబిందువో యనన్ గరము దలిర్చెఁ జందురుఁడు కప్పును జూడఁగ నొప్పెఁ దత్సర త్పరిమళలాభలోభపరిపాకవశంవదచిత్తవృత్తియై తిరముగ (వ్రాలి)యున్న యెలదేఁటియపోలె జగంబు మెచ్చఁగన్.

⁠ 183

చ.⁠

వలవులరాచవారికిని వశ్యుఁడు చల్లనిమేనివాఁడు క ల్వలచెలికాఁడు నైన యుడువల్లభజారుఁడు ప్రేమయామినీ కులట మునుంగుగాఁగ నొనగూర్చిన నల్లనిచీర మేనికిన్ దొలఁగఁగఁ దీసెనాఁ బరగి తూలెఁ దమంబు దిగంతరంబులన్.

⁠ 184

మ.⁠

ప్రచురధ్వాంతమదేభపాకలము చక్రస్వాంతశోకాగ్నిధా య్యచకోరీకులజీవనౌషధము తారానందకందంబు ప ద్మచరశ్రీభరపశ్యతోహరము కందర్పత్రిలోకీజిగీ షచరప్రక్రియ పర్వె వెన్నెల నిశాచంద్రాననాహాసమై.

⁠ 185

సీ.⁠

సకలదిక్కాంత లొమ్మిక వసంతము చల్లు         కొనఁ గ్రమ్ము చందనక్షోద మనఁగ నాకాశసిద్ధుదేహంబునఁ బూసిన         నూతనస్నిగ్ధవిభూతి యనఁగఁ రాజు నిశారాజ్యరతి మంగళాభిషే         కంబునఁ దొరుగు గంగాంబు వనఁగ కాలధీవరుఁ డంధకారమీనంబుల         సంగ్రహింపఁగ వైచుజాల మనఁగ

⁠

గీ.⁠

కడఁక రేచామ మైనిండఁ గప్పుకొన్న జిలుఁగుబాళంపు వలిపంపుఁ జేలయనఁగఁ దగి చకోరంబులకు నామెతలు మటించి వెలఁది వెన్నెల గలయంగఁ దొలుకరించె.

⁠ 186