పుట:ఉద్భటారాధ్యచరిత్రము.pdf/262

ప్రథమాశ్వాసము

29

సీ.⁠

తలఁపవైతివె కాలఁ దాఁచి పై నుమిసిన         యెఱుకమాలినయట్టి యెఱుకువాని ధృతిఁ జిత్తమున మానితివె ఱాలుగొని ఱువ్వు         సాంఖ్యతొండఁడు సేయుసాహసంబు చింతింపవైతివె చేవ వింటను బెట్టు         గొన్న కుంతీదేవి కొడుకుఁగుఱ్ఱ ఊహింపవైతివె యుగ్రధాటీచల         చ్చేరమక్షితిపతి చేతిగాసి

⁠

గీ.⁠

అకట నీబంటుబంటుల మైనమమ్ము నొక్కతప్పును సైరింప కుఱక ఘోర శాపదావానలంబున సగముచావు చంపితివి చాలు నిఁక బ్రోవు చంద్రజూట.

⁠ 116

చ.⁠

నెఱయఁగ లోకపూజ్యుఁ డగు నీచెలికానిఁ గుబేరుఁ గొల్చి మే ముఱక వికారభావమున నొందుట నీకుఁ గొఱంత గాన యి ట్లెఱుఁగక మందెమేలమున నే మొనరించినతప్పు గాచి యం దఱఁ గరుణారసాబ్ధిఁ బరితాపము మానఁగఁ దేల్చు శంకరా.

⁠ 117

గీ.⁠

మృత్యుదేవత యోర్వదు మిహిరతనయుఁ డోర్వఁ డిభదైత్యనాయకుఁ డోర్వఁ డెందుఁ ద్రిపురదానపు లోర్వరు తీవ్ర మయిన నీదుకినుకకు నే మెంత నీలకంఠ!

⁠ 118

క.⁠

కలుషించి తేల తృణక ల్పుల మగుమామీఁదఁ గరుణ వోవాడి! కటా! బలుదెగఁ గొని బ్రహ్మాస్త్రం బిలఁ బిచ్చుకమీదఁ బూని యేయఁగఁ దగునే?

⁠ 119