అష్టాంగయోగసారము
39
క. కోపం బెవ్వరి కైనను
దాపముఁ బుట్టించుఁ గనుక తామసశిష్యుం
జేపట్టఁ దగదు పట్టినఁ
దాపత్రయహేతు వగును దనశాంతి చెడున్.
క. దుర్గుణముల విడువక ష
డ్వర్గంబులఁ గూడినట్టివాఁ డతిశయదు
ర్మార్గుం డగు వైరాగ్యము
భర్గుడు జెప్పినను వాఁడు పట్టుగ వినునే.
సచ్చిష్యలక్షణము
వ. ఇంక సచ్ఛిష్యుం డెవ్వఁ డనిన సాధనచతుష్టయసంపన్నుండై వంచన లేక జారచోరక్రూరగుణములు విడచి పరమశాంతి గలవాఁడై మోక్షాసక్తుఁడై గురుసేవఁ జేసి తద్గుర్వనుగ్రహంబునకుఁ బాత్రుండైనవాఁడు దేహాభిమానంబు విడచి ప్రణవపూర్వకంబుగా వేంకటేశానుస్మరణంబుఁ జేయుచు నిజయోగబలంబున సుషుమ్నాద్వారంబు భేదించుకొని యర్చిరాదిమార్గంబునం జని పరమపదంబుఁ జెందు, నిట్టి యోగాభ్యాసంబుఁ జేయలేకున్నను అత్యంతగురుభ క్తి కలవాఁడై తత్కటాక్షంబున భ క్తిజ్ఞానవైరాగ్యంబు లభ్యసించి యుపశాంతి బొంది జ్ఞాని నని యహంకరింపక యుండవలయు నది యెట్లనిన,
క. జ్ఞానాహంకారంబే
మానవులను జెఱచుఁ గాన మతిమతులు త
ద్జ్ఞానాహంకారంబును
మానుచు నుపశాంతు లగుట మంచిది గాదే.
