అష్టాంగయోగసారము
3
హరి కర్పితం బని యాచరించిన హరి
సంతుష్టుఁడగు నదే సత్ఫలంబు
గీ॥ గనుక విప్రులు వేదమార్గక్రమమున
జన్నములు సేయుచున్న నీశ్వరుఁడు మెచ్చి
యిష్టఫలములఁ దా[1] వారి కిచ్చుచుండు
నందుచే జన్నములొనర్తు రార్యులెల్ల॥
వ॥ ఇవ్విధంబున మదాజ్ఞాధారులై నిష్ణామసత్కర్మంబుల నాచరింపవలయు నట్లాచరింపక మదాజ్ఞోల్లంఘనంబుఁ జేసినవారు దోషయుక్తు లగుదురు గావున సద్రాహ్మణులు యజనాదిషట్కర్మంబు లాచరించుదురు. అందుఁగొందఱు బ్రహ్మచర్య, గార్హస్థ్య, వానప్రస్థధర్మంబు లాచరించి, తత్త్వజ్ఞులై సన్యసించి కర్మముక్తులై ప్రణవోచ్చారణంబు సేయుచు నీశ్వరధ్యాననిష్ఠాగరిష్టులై మఱువక నారాయణస్మరణంబుఁ జేయుచు నివ్విధంబున సన్యాసవిధిఁ గొన్నియ[2]బ్దంబు లాచరించి పరిపూర్ణజ్ఞానోదయంబైన
పిమ్మట విధివత్తుగా దండకమండలువుల విడిచి యవధూతాశ్రమంబు నంగీకరించి శీతోష్ణసుఖదుఃఖాదిద్వంద్వాతీతులై సచ్చిదానందనిత్యపరిపూర్ణబ్రహ్మానుసంధానంబు సేయుచుండవలయు నట్లు చేసినవారు బ్రహ్మసాయుజ్యంబు నొందుదురని చెప్పి వరాహస్వామి మఱియు నిట్లనియె.
బ్రహ్మద్వైవిధ్యము
సీ॥ వెలఁది బ్రహ్మము రెండు విధములై యుండుఁ బ
రాపరంబు లనంగఁ బ్రబలు నందుఁ
బర మక్షరంబు నపరమౌ క్షరం బీ క్ష
రంబు జీవుం డక్షరంబు విమల